Goodbye Australia, you were amazing to me!

Hallo allemaal,

Daar is ie dan, me laatste blog. Dit keer kan ik jullie helaas niet meer jaloers maken met; `ik schrijf dit terwijl ik naar de surfdudes op het strand kijk, het buiten 35 graden is of dat er net een paar kangaroos voorbij hopten` nee ik zit gewoon in Nederland aan de keukentafel met een dikke trui aan terwijl buiten de regen op het raam tikt. Achja zo erg is dit ook weer niet, heb jullie en Nederland best wel gemist hoor. Maar goed voordat ik daar verder over uitweidt heb ik eerst nog een verslag te doen van me laatste paar super mooie weken in Australië.

Na een prima vlucht vanuit Denpasar(Bali) ben ik dinsdag ochtend 17 september aangekomen in Brisbane. Heel apart was dat om weer terug te komen in Australie, het voelde zelfs een beetje als `thuiskomen`. Ik verstond iedereen om me heen weer en wist hoe alles geregeld was, ik voelde me direct helemaal happy. Vrijdag ochtend zou mama pas aankomen op het vliegveld dus tot die tijd moest ik me alleen nog zien te vermaken in Brisbane. Die dagen gingen eigenlijk zo voorbij, heb nog wat dingen kunnen regelen en daarnaast beetjes gerelaxt in het park. Was die dagen ook super vrolijk, deels om weer in een vertrouwde omgeving te zijn en daarnaast natuurlijk ook omdat ik mams weer bijna zag!

Vrijdag 20 september, na bijna een jaar zag ik me moeder dan weer en dat zorgde wel even voor een `hello goodbye` tafereeltje. Ik heb een tijdje moeten wachten voordat ze eindelijk door de schuifdeuren kwam maar toen het moment daar was renden we elkaar in de armen en vloeiden er wat traantjes. Die dag hebben we een leuk Bed&Breakfast opgezocht en lekker bij gekletst. Was wel heel apart hoor om elkaar naar zo`n lange tijd weer te zien, soms zaten we elkaar echt even dom aan te kijken maar ook voelde het direct weer vertrouwd. Voor mij was het ook heel raar om weer heel lang met een bekende vanuit Nederland te praten, sowieso was het raar om weer de hele dag Nederlands te kunnen praten. Normaal waren er alleen de telefoongesprekken en die waren ook niet langer dan een half uurtje, wel waren er natuurlijk veel Nederlanders in Thailand maar dat is toch anders. Volgens mij heb ik me moeder dan ook aardig bestookt met allerlei vragen.

Zaterdag 21 september, zijn we verder gegaan met bijkletsen en elkaar rare blikken werpen. Ook hebben we nog wat rondgewandeld in de stad. We zijn toen o.a. naar een aangelegd strandje geweest midden in de stad, best apart zo tussen al die hoge gebouwen!

Zondag 22 september, werd de `familiereünie` nog meer uitgebreid. We hebben toen oom Gert uit Canada van het vliegveld opgehaald. Wat was het ook super leuk om hem weer te zien zeg, dat was ook alweer een hele tijd geleden. Nu Gert ook veilig en wel was aangekomen in Brisbane waren we compleet en kon onze `roadtrip` beginnen. In twee weken van Brisbane naar Cairns in onze rode race kever, let the fun begin! Ik had de eer om als eerste in ons racemonster te mogen rijden, dat was ik nog niet verleerd immers werd er in Thailand en Indonesië ook links gereden. Tegen het eind van de middag hadden we een leuk appartementje gevonden aan de Sunshine Coast, we hadden geluk want veel accommodatie bleek al vol te zitten omdat ook een van de schoolvakanties in Australië was begonnen. Die middag nog wat inkopen gedaan en die avond al vroeg gaan slapen, de jetleg was weer eens een feit.

Maandag ochtend 23 september zijn we naar Underwater World geweest. Al het leven onder water voorbij zien komen, best bijzonder. Zelf ben ik nog het meest onder de indruk van de schildpadden, heel mooi om te zien hoe die zich onder water bewegen. En natuurlijk van de dolfijnen maar die waren hier niet. Na wat extra betaald te hebben mochten we hier ook een kijkje achter de schermen nemen, ze hadden daar oa. Een opvang voor gewonde schildpadden. Erg interessant om te zien wat er zo achter de schermen gebeurt in zon mega aquarium!
Na heel wat visjes gezien te hebben ook maar eens een visje geproefd, wat een contrast maar het smaakte prima. Hierna hadden Gert en ik bedacht dat het ook wel erg leuk zou zijn om de jetski`s uit te gaan proberen die daar in de haven lagen. Mams vond dat niet zo`n goed idee en is terwijl Gert en ik met een jetski de zee op gingen een boottochtje gaan maken. Dit was een rustig boottochtje door de haven en langs de miljoenenvilla`s van de Sunshine Coast. Het varen met de jetski’s op zee was daar en tegen totaal niet rustig, man wat stuiterde dat zeg op die golfen. Met al me kracht probeerde ik op de jetski te blijven zitten maar dat mocht niet baten wat nog ben ik er regelmatig af gevlogen en ik niet alleen, Gert ook;). Maar dat mocht de pret niet drukken, het was echt een super gave ervaring die ik graag nog eens weer zou willen doen. Ook was er een camera op onze jetski bevestigd waardoor onze hele rit is gefilmd. `s Avonds hebben we de hele film nog eens terug gekeken, wat was dat lachen zeg.

Dinsdag 24 september zijn we via het binnenland van Gympie naar Rockhampton gereden. Eindelijk kon ik dan Mams en Gert het binnenlandse landschap (de outback) van Australië laten zien waar ik ze gek ik op ben. En ook weer stelde het niet teleur, droog dat was het wel maar nog prachtig! Ook maakten Mams en Gert voor het eerst kennis met de Australische bushfires, ik was hier al lang niet meer van onder de indruk maar Mams daar en tegen wel. Vooral toen we op een gegeven moment over een zandweg (met af en toe wat gaten) reden in `the middle of nowhere`, er lagen wat takken op de weg, een dode leguaan van minimaal 1,5e meter en links naast ons een smeulend vuur. Echt bang waren Gert en ik niet maar nu nog verteld Mams dat ze nog nooit zo bang is geweest in haar 47 jarige leven als toen. Vraag haar het verhaal nog maar is na, ze verteld het nog dramatischer.

Woensdag 25 september zijn we, weer via het binnenland, van Rockhampton naar Makay gereden. Dit keer niet langs bushfires en over zandweggetjes maar langs kilometers lange rietsuiker velden. Heel bijzonder om te zien, ze maken er natuurlijk suiker van maar ook ethanol wat ze gebruiken als brandstof. Donderdag 26 september zijn we van Mackay naar Airley Beach gereden, vanuit hier vertrok de volgende dag onze zeiltrip naar de Withsundays.

Vrijdag 27 en Zaterdag 28 september stonden in het teken van onze zeiltrip naar de Withsundays. We voeren met Siska, een oude race zeilboot met een 106 feet hoge mast, een super vriendelijke bemanning en ongeveer 20 gasten van over de hele wereld. Omdat er niet zo veel wind was, kwam er van het zeilen niet zo veel wel hebben we gesnorkeld. Super mooi was dat! In de avond hebben we gezellig gebarbecued en van een mooie zonsondergang genoten. Toen we gingen slapen hadden we een klein probleempje, Gert was eigenlijk veel te lang om in de kleine bedjes in de kajuit te slapen. Dit uiteindelijk opgelost door zijn matras boven op het dek te leggen, geen verkeerde oplossing! Gert bleek het lekkerste geslapen te hebben en kon genieten van een prachtige sterrenhemel.
Zaterdag ochtend hebben we dicht bij de Withsunday Islands aangelegd en zijn we met een speedbootje naar het eiland zelf gebracht. Zo kwam het dat we na een kleine hike na het 3e mooiste strand van de wereld stonden te kijken, WAUW! En natuurlijk stonden we niet veel later zelf ook op dit prachtige strand! Het zand hier mag eigenlijk geen zand genoemd worden, het is zo fijn dat het een mineraal genoemd moet worden. Het is hagelwit en super goed om je huid mee te scrubben, dat hebben we natuurlijk even uitgeprobeerd en vervolgens afgespoeld in het heldere water, heerlijk! Het bijzondere strand was niet het enige bijzondere aan dit eiland, zo hebben we allerlei roggen gezien, miljoenen krabjes voorbij zien(en horen) trekken en een minimaal 2 meter lange pyton ons pad zien kruisen op nog geen meter afstand!

Zondag 29 september zijn we van Airley Beach naar Bowen gereden. Bowen is het dorpje waar een groot deel van de film `Australia`(echte aanrader) is opgenomen. Er was veel informatie te lezen over de filmset hier tot stand is gekomen en nog een paar oude gebouwen en de lange pier zijn nog steeds aanwezig. Erg leuk om dingen uit de film hier in het echt te zien! Hierna zijn we nog naar een opvangcentrum geweest voor wilde dieren, hier hebben Mams en Gert hun eerste (levende) kangaroos gezien. Tot dan hadden ze alleen nog maar veel dode kangaroos gezien langs de wegen. Verder hebben we oa. ook wombat`s, koala`s en krokodillen gezien.

Maandag 30 september hebben we weer veel kilometer afgelegd maar ook een lange hike afgelegd richting een waterval. De waterval stelde helaas niet zo veel voor, door de droogte kwam er maar een klein straaltje water naar beneden zetten maar goed we hadden onze beweging voor die dag weer gehad. Ook hebben we vandaag een Australische melkveehouder bezocht, het boeren gaat er hier heel anders aan toe dan in Nederland maar over het precieze hoe en wat moet je bij Gert zijn;).

Dinsdag 1 oktober was een dag dat mams weer doodsangsten uitgeslagen. Vandaag was weer een dag van vele kilometer rijden en bij toeval kwamen we langs een Koffieplantage waar je als bezoeker een rondleiding kon krijgen. Om het rijden wat te onderbreken besloten we hier is een kijkje te gaan nemen. Ze hadden het daar allemaal erg mooi voor elkaar en we werden vriendelijk ontvangen. Ook beschikten ze over twee vliegtuigjes, nouja vliegtuigjes het valt beter te omschrijven als zeepkisten met drie kleine wieltjes en een propeller. Gert en ik kwamen er al vrij snel achter dat je een vlucht met ze kon maken en na een korte twijfel besloten we het te gaan doen. Niet omdat we bang waren meer omdat het natuurlijk niet gratis was. Wel voor Mams trouwens maar dat alleen als ze naakt mee ging;). Maar goed dat was geen optie want die kregen we zelfs al niet op een jetski. Ik vloog met de eigenaar in iets wat wat weg had van een helikopter en Gert met zijn zoon in iets wat leek op een zweefvliegtuigje. De man stelde Mams nog gerust met dat hij al heel lang vloog en er nog steeds was. Maar goed de vlucht was echt super gaaf, het uitzicht geweldig en de zeepkist werkte prima en na een half uurtje waren ook Mams angsten weer voorbij.

Woensdag 2 oktober zijn we van Cairns naar Port Douglas gereden en weer terug. Super mooie route en het gebied rondom Cairns is echt prachtig. Dit is het enige gebied in Australië waar het Tropische regenwoud overloopt op het stand, WAUW!

Donderdag 3 oktober zijn we al vroeg in de ochtend met een grote boot vertrokken richting het Great Barrier reef. Daar aangekomen mochten we weer snorkelen, WAUW wat was dat mooi. Ik heb nog nooit zulk mooi koraal gezien en ook de vissen waren super mooi. We hebben die dag op twee verschillende plekken gesnorkeld en beide keren waren echt super mooi. Het reef is hier nog heel kleurrijk en het zelfde geldt voor de vissen, WAUW. Eenmaal terug in de haven kwamen we langs een super grote jacht, ja echt super groot! Op het dak stond bijvoorbeeld een helikopter, we zagen dat in de punt van de boot 2 speedboten waren opgeborgen en een jetski, de boot telde minimaal vijf verdiepingen en deuren gingen op de zelfde manier open als een Lamborghini! Na wat rond vragen bleek het de 150 miljoen euro kostende jacht te zijn van Englands rijkste vrouw, Kirsty Bertarelli (google haar maar even).

Vrijdag 4 oktober was het helaas alweer tijd om afscheid te nemen van Gert. We hebben er nog een gezellige ochtend van gemaakt en vervolgens Gert naar het vliegveld gebracht. Het afscheid was weer moeilijk, wat hebben we het gezellig gehad. Gert, ook namens Mams: bedankt voor de super leuke tijd! We hopen je snel weer eens op te zoeken in Canada.

Zaterdag 5 oktober zijn we op souvenir jacht geweest en hebben we er nog een gezellig dagje van gemaakt. Zondag 6 oktober was het moment dan echt aangebroken, het werd nu echt tijd om Australië te verlaten. Man, daar had ik het nog echt wel even lastig mee want wat heb ik hier een mooie tijd gehad zeg!

Een korte zeer beknopte samenvatting: Sight seeing in Sydney, surfcamp, super gezellige roadtrip met Joshe en Lotte, Kerst in Byron Bay, Oud & Nieuw in Sydney, met Lotte werken op de sheep farm van Ivan en Linda, met Angie werken op het cattle station van David en Jo-Ann, de roadtrip dwars door Australie met me 3 duitse vrienden: Felix, Joshua en Elias, werken in het resort in het Kakadu National Park, Thailand (tempels bezoeken, vrijwilligers werk en rijden op olifanten), Indonesië (rijstvelden, surfen, feesten en met dolfijnen zwemmen) en tot slot en super mooie alles afsluitende roadtrip met Mams en Gert van Brisbane naar Cairns. WAUW!

De reis naar huis heeft in totaal zo’n 36 uur in beslag genomen, klinkt lang maar dat ging zo voorbij mede dankzij het gezelschap en de slaappilletjes van Mams. Ook mams, super bedankt voor deze geweldige laatste weken. Ik had me geen mooier einde van deze geweldige reis kunnen bedenken.

De terug reis zag er als volgt uit: vlucht Cairns – Brisbane, paar uur wachten, vlucht Brisbane – Dubai, paar uur wachten, vlucht Dubai – Amsterdam, een geweldige verrassing met Opa en Oma, Danielle, Robert en Richard en Melinda, Bertine en Annet die met een super leuk spandoek mij stonden op te wachten(bedankt allemaal!), ritje trein Amsterdam – Almere, korte stop bij de Primark(op de slippers!), Almere – Kampen, autoritje (aan de rechter kant dit keer) Kampen – IJsselmuiden, THUIS!

Het wennen thuis ging verrassend snel en heb ook vrijwel geen last gehad van een jetleg, zo stond ik dinsdag avond ook gewoon alweer op het voetbalveld. De eerste weken heb ik vooral genoten van het weerzien van alle mensen die ik zo heb gemist en de typische Hollandse dingetjes. Eigenlijk doe ik dat nu nog steeds, ik heb de relaxte mentaliteit van daar overgenomen en eigen gemaakt. Australië en Azië waren geweldig en heb ik jullie middels deze blog hopelijk een beetje van kunnen mee laten genieten. Sinds ik terug ben in Nederland krijg ik veel vragen over de toekomst, in de trant van deze blog is het beste antwoord op deze vraag dat de toekomst nog ongeschreven is.. Wat ik wel weet is dat ik nu de kerstboom ga optuigen. Iedereen die dit avontuur zo geweldig heeft gemaakt, bedankt! En de lezers van deze blog, super leuk dat jullie de moeite hebben genomen deze te lezen en bedankt voor alle leuke reacties.

Take care,
Amanda