Olá do Brasil
Door: Amanda Knol
Blijf op de hoogte en volg Amanda
01 Oktober 2014 | Brazilië, Arapongas
Ola Amigos e Familia
Hier weer een blog vanuit het, vandaag gelukkig weer, zonnige Brazilie! Hebben de afgelopen dagen super veel regen gehad, zoveel zelfs dat de zwembaden bijna beginnen over te lopen. Gelukkig schijnt de zon weer en ondanks de vele regen van de afgelopen week begin ik toch al een mooi bruin huidskleurtje te krijgen. Deze zit trouwens wel vol enorme bulten! Man, wat kunnen die muggen en vliegjes hier steken zeg! Niet normaal, ik zal nooit meer klagen over de ` muggenbultjes` in Nederland.
Met name de bulten die je, nouja wij nederlanders(de brazilianen hebben er vrijwel geen last van), van de kleine vliegjes krijgt zijn heel extreem. Het begint met een kleine stekende beet, vervolgens zit er wat bloed en wordt het een klein bultje. Daarna begint het ontzettend te jeuken en worden de bulten steeds groter, op z'n grootst zijn ze soms zo groot als een twee euro munt. Maar goed er zijn allerlei varianten, sommigen worden nog groter, sommige worden blauwe plekken, sommigen komt een soort van blaasje op etc etc. Dit hele proces duurt ongv. 3-4 weken en daarna worden het een soort van littkentjes, prachtig.
N.a.v. me vorige blog kreeg ik veel vragen of we echt zo vaak rijst met bruine bonen eten hier. Het antwoord is simpel, ja! Elke dag, voor lunch en avond eten. Er is nog geen dag geweest dat dit niet op het menu stond. En dit omdat de Brazilianen denken dat ze niet kunnen overleven zonder rijst en bonen, echt waar! Nederlandse voorgangers hier bij Laranja hebben wel eens pogingen gedaan om het menu hier te veranderen, maar zonder succes. De spelers gingen zelfs in staking toen er geen rijst en bonen meer op het menu stonden en het regende klachten van ouders. Dus ja, we eten hier elke dag rijst en bonen.
Inmiddels ben ik al een paar weken Engelse les aan de jongens aan het geven samen met Massimo. Marije(de engelse lerares die zou ondersteunen) komt de periode dat ik hier ben helemaal niet meer en ons werd toen op een dag verteld dat wij vanaf de volgende dag de Engelse lessen moesten gaan verzorgen, die we helemaal zelf moeten invullen(er is geen lesmateriaal). De oudste groep is opgedeeld in twee groep, deze geven we op de maandag, woensdag en vrijdag les. De jongste groep geven we op de dinsdag en donderdag les. Ondanks dat we in het diepe werden gegooit lopen de lessen inmiddels best goed en ik vindt het ook erg leuk om te doen.
Ook mag ik af en toe delen van de training verzorgen en ook dat is leuk om te doen. Wel spannend natuurlijk de eerste keer maar het ging gelukkig prima. Wat wel lastig is dat de communicatie hier erg lastig is. Na vier weken is mijn portugees bij lange na nog niet vloeiend en de enige Braziliaan die hier Engels kon is al een aantal weken terug vertrokken. De communicatie met de hoofdtrainer hier is daardoor wel eens lastig en gaat dan vooral via handen en voeten en onze grote vriend Google Translate. Ondanks dat kan ik nog best veel van de trainingen leren hier.
Afgelopen week is de eigenaar van de academie(een Nederlander) nog een paar dagen langs geweest, dat was erg fijn. Hij heeft ons heel wat dingen kunnen uitleggen over hoe het hier allemaal in elkaar steekt. Ron is er helaas nog steeds niet, zijn papieren om het land in te komen heeft hij nog steeds niet binnen. Oja en ik ben de hele afgelopen week ziek geweest, een griepje en behoorlijke verkoudheid. Het gaat inmiddels wat beter, maar de oude ben ik nog niet. Heb de afgelopen week wel gewoon engels gegeven maar het trainingveld heb ik niet veel gezien.
Ondanks wat tegenvallers heb ik het hier nog wel erg naar me zin! De mensen hier zijn super aardig, ik leer veel en doe allerlei nieuwe ervaringen op. Het is ook hier prachtig hier, als het mooi weer is dan. Vorige week zijn we een keer met de jongens mee naar school geweest, was erg gezellig maar het onderwijs hier steld niets voor. Zolang je er maar bent ga je over, cijfers doen er niet echt toe. Wij spreken zelfs veel en veel beter Engels dan de Engels lerares op school. Ook zijn we met de jongens mee geweest naar de kerk, ook weer een hele ervaring op zich. Shoudely en ik met 12 jongens in een busje gepropt, mensen die op alle tijden de kerk in en uit lopen, etc. etc. het kan allemaal hier.
Oja, de afgelopen week zijn er twee spelers vertrokken, beide gescout door een profclub uit Brazilie van het hoogste niveau. De ene voetbald nu voor Atletico Paranese en ander voor Internacional. Erg mooi voor de jongens dat ze nu voor deze clubs mogen spelen, ook een goede stimulans voor de jongens hier.
Me blog heeft alweer een mooie lengte dus ik rond af. Bedankt voor de leuke reaties op me vorige blog en ik hoor ook graag hoe het bij jullie is! Nee, je hoeft me niet te vertellen dat het de afgelopen week bij jullie wel mooi weer was... daar ben ik inmiddels wel van op de hoogte;).
Liefs,
Amanda
-
01 Oktober 2014 - 08:47
Joshe:
Wat een leuke blog weer!! Jammer dat je even ziek bent geweest maar nu het zonnetje schijnt kun je er weer tegen aan, blijf genieten! Ik ben jaloers :)
Liefs! -
01 Oktober 2014 - 12:56
Bertine :
Hee Amanda,
Ontzettend leuk dat je ons op de hoogte houdt! Apart dat ze daar bijna geen Engels spreken. Jou Engelse lesjes hebben dus wel echt meerwaarde voor hen! Mooi dat je naast de Engelse lessen ook mag doen waar je eigenlijk voor naar Brazilië bent gegaan, voetbaltraining geven. Zijn die twee jongens door jou extra training door die profclubs gescout? Het is wel heel toevallig dat dat precies in de periode gebeurd dat jij daar een lesje hebt gegeven he? Haha!!! Kun je trouwens al hele zinnen Portugees spreken?
Het is misschien wel wennen daar, maar wel erg leuk dat je zo ineens weer in een hele andere situatie en omgeving terecht bent gekomen en je je daar prima weet te redden!
Nou kriebelse/jeukse daar nog maar even tot december, hoop snel weer wat van je te horen!
Groetjes Bertine -
01 Oktober 2014 - 13:14
Nienke:
Hoi Amanda,
Dank dat je mij weer deelgenoot maakt van je belevingen! Hier in zst gaat het redelijk... We zijn nog aan het bekomen van een inbraak in huis terwijl we thuis sliepen... Dat geeft een heel onveilig gevoel.Maar we zijn allen gezond zelfs geen griepje of snottebel.
Vraag je straks van al die jongens wel een handtekening? Voor als ze wereldberoemd gaan worden, dan heb jij die vast -
01 Oktober 2014 - 17:30
Jesca:
Wat leuk om je blog te lezen:) Wow als ik dit zo hoor, hoef ik niet te klagen over de muggen in Nederland :p
Heb je ook iets tegen de muggen daar? Wat grappig dat ze telkens bonen en rijst eten, die hoef jij vast niet meer als je terugkomt haha:p. Ook leuke foto's zag ik al voorbij komen :)
Hopelijk word je gauw weer helemaal beter!
Tot in december!
Grtz Jesca
-
02 Oktober 2014 - 12:48
Antoon En Riekje:
Lieve Amanda,
Balen, want ik had een hele brief geschreven, maar er is blijkbaar iets mis gegaan, nu dus een tweede poging.
Fijn om te horen dat je het naar je zin hebt! Minder die bulten! Is het geen allergisch reactie, waar je iets voor kunt krijgen? Bestaat er wel iets tegen de jeuk? Heel veel sterkte ermee.
Antoon is nu lekker aan het schaatsen in Enschede met een buurmeisje! Hij heeft haar schaatsen geslepen en ontdekte dat er geen ronding in zat. Dit moeten ze in Enschede maken en hopelijk gaat het schaatsen bij haar dan nog beter.
Het zonnetje breekt hier net door en ik duik de tuin in om het onkruid te verwijderen.
We horen graag weer van je!
Lieve groet Antoon en Riekje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
