Found a job!

Hi vrienden en familie!

Werd wel weer eens tijd voor een blog dacht ik zo, heb in iedergeval weer genoeg beleefd om over te schrijven. Heb de farm van Linda en Ivan in de Hunter Valley inmiddels verlaten en heb nu een “echte” baan gevonden in de buurt van Canberra. Nouja een echte baan, ik werk op een farm voor kost en inwoning en een kleine loon. Maar goed beter iets dan niets want het is nog best lastig gebleken om hier een baantje te vinden.
Kan touwens zijn dat er wat rare(Spaanse) woorden in dit blog komen te staan, dat komt omdat ik dit blog schrijf op de laptop van mijn Argentijnse huisgenootje. Ik kan vrijwel geen woord Spaans en krijg de automatische spellingscontrole in het spaans er niet af(A). Daarnaast blijken de leestekens ook op een andere plekken te zitten dus kan zijn dat ik daar ook nog wat foutjes mee ga maken.

Nu ik dit blog schrijf is het zaterdag 16 februari, mijn vorige blog was van vrijdag 18 januari . Ik zal vanaf dan weer per dag een kort stukje schrijven.

Zaterdag 19 januari, jawel ook in Australie blijkt het te kunnen regenen. We zouden vandaag voor de verandering weer eens gaan hekken bouwen maar dit ging niet door omdat het door de regen te gevaarlijk was de heuvels in te gaan(wegslippen etc.). In de middag was het weer droog en zijn we alsnog hekken gaan bouwen en wel van 1 tot half 7.

Zondag 20 januari, de verjaardag van Robert. Helaas kan ik niet even makkelijk naar huis om dat te vieren dus heb ik het maar gevierd met de altijd lekkere cake van Linda. Vandaag Ivan naar Muswellbrook gebracht(hij had zijn werkauto daar nog staan en ging de komende dagen naar een congress in Newcastle). Op de terugweg hebben Lotte en ik nog maar even inkopen gedaan want tja je weet maar nooit wanneer je weer in de bewoonde wereld komt;). Ook zijn we op de terug weg nog even bij Linda in het café langs gegaan en daar hebben Lotte en ik onze eerst knappe cowboy ontmoet, helaas had deze al een vriendin;). We zijn tot sluitingstijd in het Café gebleven en hebben samen met Linda daarna Steffie opgehaald. Steffie is een meisje van 10 uit het dorp die af en toe komt logeren omdat ze het thuis niet zo heel fijn heeft. Die avond een gezellige “girlsnight” gehad met alles er op en eraan(chocola, meidenfilm etc.).

Zaterdag 21 januari, de verjaardag van Pascale. Deze ook gevierd met een heerlijk stukje chocolade cake van Linda;). Vandaag met Lotte en Steffie een stuk hek afgebroken die we over een paar dagen weer mogen gaan opbouwen met Ivan. Hebben een gezellig dagje gehad incl. lunch met een amazing(zeggen de mensen hier heel vaak) uitzicht uiteraard. In de avond vroeg Linda of we haar dochter Heather(die deze avond kwam) de volgende dag in Scone wouden afzetten, wij konden dan daarna doorrijden naar Tamworth voor het Country Music Festival. Lotte en ik hadden wel zin een dagje je cowboys spotten onder het genot van een leuk muziekje en hadden enthousiast toegezegt. Later op de avond kwam Heather en die vertelde dat ze al om kwart voor 5 “s ochtends wou vertrekken. Best wel heel erg vroeg maar goed Lotte en ik lieten ons natuurlijk niet kennen en keken al erg uit naar het festival.

Zondag 22 januari, ging de wekker al om 4 uur! Snel klaar gemaakt en hup de auto in, in de auto heb ik vooral geslapen tot ik wakker schrok van een hele harde knal! Bleek dat we tegen een grote kangaroo waren geknalt, Heather was er niet heel erg van onder die indruk(die heeft als australier in haar leven al veel meer dieren aangereden) maar wij vonden het best zielig. Gelukkig was ons niks overkomen en zat er alleen een hele grote deuk in de zijkant van de auto. 2 uur later waren we in Scone en mochten we zelf verder rijden, voor het eerst in een automaat gereden op het begin best even wennen maar uiteindelijk erg fijn. Doordat we zo vroeg vertrokken waren we al op tijd in Tamworth, het was toen nog best rustig maar gedurende de dag werd het steeds drukker en gezelliger. Er waren vooral veel muzikanten die op straat zongen en een paar kleine podia. Wij hadden er meer van verwacht maar uiteindelijk wel een leuke dag gehad. In de avond moet het ook het leukste zijn maar wij hadden nog een hele terugrit(3,5 uur) voor de boeg en zijn eind van de middag weer terug gegaan(zonder cowboy;)).

Donderdag 24 januari, zijn Lotte en ik de hele dag op banenjacht geweest. In de Hunter Valley zitten veel wijngaarden en het “druifpluk seizoen” gaat bijna beginnen dus wij zijn deze dag weet ik hoeveel wijngaarden langs geweest. Met als doel natuurlijk dat we ergens een baantje kunnen vinden. We hebben bij veel wijngaarden onze gegevens achter gelaten en nu is het hopen dat het resultaat heeft.

Vrijdag 25 januari, Ivan is weer thuis en dat betekend dat we het hek wat we de afgelopen dagen hebben afgebroken weer kunnen gaan opbouwen. Norm had een machine die de palen er in sloeg, deze heeft Ivan helaas niet dus gebeurt alles met de hand(wel goed voor de armspiertjes uiteraard). Morgen is het “Australia Day” Linda heeft toegezegt hier een mega grote taart voor te maken voor de festiviteiten in Cassilis(moet niet heel veel voorstellen; worden wat mensen gehuldigd), hier hebben we haar in de avond mee geholpen.

Zaterdag 26 januari, de dag begonnen met hekken bouwen en geeindigt met een “pig hunting”. Tegen het eind van de middag kwamen twee vrienden van Nick(Zoon van Ivan en Linda) die op het in de weilanden van Ivan en wat buren op wilde varkens jacht gingen. Lotte en ik mochten mee en hebben dat weer enthousiast toegezegt. Dit was een hele happening. Rond een uurtje of 4 begonnen we, Anthony en Kurt hadden beide een grote jachthond mee(Coco en Trigger). En dan was er nog Roxy en klein keffertje die volgens de jongens vooral voor de “fun” mee was(later bleek ook dat het een erg grappig hondje is). Coco en Trigger hadden biede een leren beschermhoes om rond hun borst(bescherming voor varkens beten) en een zender om. Daarnaast hadden ze nog een jachtgeweer mee, ja de jongens pakten het erg professioneel aan. De 1e jacht hebben we lopend afgelegt een deel langs de rivier en een deel door de heuvels. Hier hebben we 1 varken gekilled, deze was direct de grootste van de dag: 75 kg. De jacht ging als volgt: de honden ruiken een varken, rennen er hard vandoor, Kurt en Anthony rennen er achteraan, iets later komt Lotte en nog later kom ik met me camera, de honden grijpen het varken beet bij de oren, het varken begint keihard te gillen, Anthony of Kurt killed het varken met een groot mes, er stroomt super veel bloed uit het varken, de jongen maken(als jonge jochies) trotse foto”s van hun vangst en we gaan opzoek naar het volgende slachtoffer. De 2e jacht zijn we gestart rond een uurtje of 6, maar deze keer met de ute. Lotte en ik met de grote honden in de achterbak en Roxy en de jongens voorin de ute. “s avonds toen het donker werd gebruikten we nog een spotlamp op de ute. Rond een uurtje of 11 waren we weer thuis met volgens de jongens een erg goede vangst: 9. Vond het leuk om een keer meegemaakt te hebben maar het is niet echt mijn ding, het harde gegil van de varkens het bloed ik hou er niet van. Heb meer genoten van het mooie uitzicht achterop de ute met zonsondergang onder het genot van een coca-cola rum. Maar goed zoals Lotte zo mooi zegt “ it”s all about the experience”.

Zondag 27 januari, zou weer een “hekken bouw dagje” worden maar dit ging niet door omdat het regende en niet zo”n beetje ook. Voelde echt weer een beetje als thuis;).

Maandag 28 januari, nog meer regen! Zo veel zelfs dat de rivier voor het huis vol zou kunnen lopen(Ja, Australie is echt een land van extremen op paar weken terug was er nog extreme hitte en nu hebben we extreme regenval). Dat betekend dat we opgesloten zitten want om bij de enige weg te komen die naar het dorp leidt moeten we door een normaal gesproken opgedroogte (soms klein beetje water) rivier rijden. Gedurende de dag werd de rivier voller en voller. Geen hekken bouwen vandaag dus maar stoelen gerepareerd, jaja ik word nog eens handig. Eind van de dag had het zoveel geregend dat we officieel opgesloten zaten. Dit is wel vaker gebeurd maar de rivier had nog nooit zo hoog gestaan, we begonnen zelfs al grapjes te maken over dat we die nacht in de sheering shed moesten gaan slapen(die staat een stukje hoger dan het huis). Maar zover is het gelukkig niet gekomen, eind van avond stopte het met regenen en steeg het water niet zoveel meer. Daarnaast waren Ivan en Linda er blij met de regen omdat ze hiervoor een erg droge periode hebben gehad met o.a. een bushfire bij de buren. De afgelopen dagen ben ik trouwens ook druk bezig geweest met het reageren op vacatures op het internet maar hier is helaas nog niks concreets uit gekomen.

Woensdag 30 januari, er zijn in Australie de afgelopen dagen veel overstromingen geweest maar het water is bij ons gelukkig weer een heel stuk gezakt. Met de grote auto”s kunnen we alweer door de rivier heen. Nick is inmiddels ook thuis gekomen, de mijnen waar hij werkt zijn overstroomt dus heeft hij vrij. Daarnaast had hij al een paar dagen vrij voor de rodeo in Cassilis voor aankomend weekend. Hebben vandaag weer hekken gebouwd en zijn even met Nick mee geweest op varkensjacht. Hij heeft 2 grote honden van een vriend van hem meegenomen, echt die honden zijn mega! Heb nog nooit zulke grote honden gezien: Mac en Henk. Als je ze voor het eerst ziet maakt dat best wel indruk maar eigenlijk zijn het super lieve honden.

Donderdag 31 januari, in de groente tuin gewerkt en een baan gevonden! Joehoe dat werd wel eens tijd! Het is op een grote farm in de buurt van Canberra, ik moet deels op de farm werken en deels op hun zoon passen(oa. begeleiden met huiswerk en voetballen: geen straf voor mij:)). In ruil hiervoor krijg ik mijn eigen accomodatie(een cottage op het erf), eten en een kleine loon. Helaas niet zo goed betaald maar goed beter iets dan niets want het vinden van een baan was al lasting genoeg. Jo-Ann(me nieuwe bazin) is dinsdag 5 feb. in Sydney en ze wou graag dat ik dan vanaf daar met haar mee reed naar hun farm. Ivan en Linda vonden het oke dat ik na het weekend zou vertrekken dus heb ik dat toegezegt. Vindt het erg jammer om bij hen weg te gaan, heb er echt een leuke tijd gehad, veel geleerd en het zijn echt super lieve mensen! Daarna is het ook een erg raar idée om zonder Lotte verder te reizen, we zijn tot nu toe elke dag in Australie nog samen geweest! Ik ga haar echt wel missen!

Vrijdag 1 februari, heb ik met Ivan Cattle verplaatst(vooral te voet en geloof me dat was een hele wandeling door de heuvels!) en heb ik een aantal commando”s van Ivan geleerd voor het aansturen van de honden. Daarna met Ivan, Lotte en Nick nog geholpen met de hekken repareren bij de rivieren(die waren door de overstoming allemaal gebroken). Nouja helpen, Ivan en Nick zijn daar samen zo handig in dat het voor Lotte en mij vooral “watch and learn” was. Zijn in de avond met Nick naar de pub geweest en hebben daar een gezellige avond gehad met alle lokale jongeren die thuis waren gekomen(de meesten studeren of werken in de grote steden) voor het rodeo weekend.

Zaterdag 2 februari, zou de dag van de Rodeo worden waar het hele dorp al zo lang naar uit kijkt. Maar helaas, het regende en de Rodeo werd gecancelled:(. Eind van de middag met Nick naar het dorp gegaan omdat er toch nog een klein feestje was. Hebben ons daar de rest van de middag en avond goed vermaakt.

Maandag 3 februari, was het helaas tijd om afscheid te nemen van Linda, Ivan, Lotte en alle hondjes. Vond het erg jammer om ze te verlaten maar kijk ook uit naar me volgende avondtuur! Ik kon om 7 uur “s ochtends met Nick meerijden naar Dubbo. Dat was ongeveer 2,5 uur rijden. In Dubbo vertrok mijn trein rond 2 uur richting Bathurst. Rond een uurtje of 5 kwam ik aan in Bathurst en toen was het nog een half uurtje lopen richting mijn slaapadres voor de nacht: bij Heather(dochter van Ivan en Linda). Heather was nog niet thuis maar Sam(haar huisgenoot) en zijn vriendin wel. Met hen ben ik wezen bowlen, heb ik een drankje gedronken in een café, heb ik een kleine rondleiding gehad door Bathurst en hebben we indisch eten gehaalt. Daarna nog de xbox-connect uitgeprobeerd(moest ik een keer gedaan hebben volgens Sam), kortom een erg gezellige avond gehad!

Dinsdag 5 februari, ging om 4.45 uur de wekker en om 5.45 zat ik alweer in de trein richting Sydney Central. Er gaan in de “country dorpjes” niet veel treinen dus dit was me enige optie om op tijd in Sydney te zijn. Rond 10.30 uur kwam ik aan op Sydney Centraal. Een uurtje eerder had Jo-Ann me gesmst of ik het station “Edgecliff” kon komen dus aangekomen in op Sydney Centraal ben ik snel opzoek gegaan naar me volgende trein. Half uurtje later was ik op station “Edgecliff”, daar moest ik me nog zien te vermaken rond 12 uur, want dan zou Jo-Ann me daar oppikken. Uiteindelijk kwam ze rond een half 1 aanrijden in volgens haar een kleine Volkswagen(ik vond hem best groot), later begreep ik waarom ze dat zei; thuis staat een nog grotere. Maar goed dit was nog niet het einde van de reis, we hadden nog een autorit van ongeveer 4,5 uur voor de boeg richting Jugiong. Onderweg wat gekletst en het resultaat gezien van de bosbranden die hier in de buurt gewoed hebben, erg triest om te zien! Jo-Ann is oke maar kan haar nog niet helemaal plaatsen. Zij en haar man, David, hebben de farm 20 jaar terug gekocht hiervoor hebben ze beide voor Apple gewerkt. Jo-Ann gok ik qua leeftijd tussen de 45 en 50 en David rond de 75. Ze hebben samen 2 zonen; Edward van 17(hij zit op een kostschool in Sydney en ik alleen in de vakanties thuis) en Alexander (Ally) van 9. Ze hebben voornamelijk cattle, daarnaast schapen, kippen, honden, paarden en katten. Ik zal me vooral bezig gaan houden met het voeren van de dieren(het is erg droog hier dus ze moeten veel bijgevoerd worden) en het vermaken van Ally. Eind van de middag kwamen we dan op de farm aan, daar heb ik David(lijkt wel beetje op John Kraaikamp sr.) en Ally ontmoet. Ze hebben echt een super mooi groot huis en wat ik van de farm het gezien ziet er tot nu toe ook allemaal erg mooi uit. Daarna hebben ze me mijn cottage voor de komende tijd laten zien. Ziet er prima uit en het uitzicht is vooral erg mooi. Toen ik “s avond alleen in met cottage was was dat best even wennen, voor het eerst sinds een heel lange tijd was ik helemaal alleen!

Woendag 6 februari, me eerste werkdag. Deze begon rond een uurtje of 8, samen met Jo-Ann zijn we op quad alle weilanden afgereden en hebben we daar de waterbakken gecontroleerd(deze moeten elke dag gecheckt worden ivm de droogte). Ik had een plattegrond mee zodat ik dit in het vervolg elke ochtend zelf kan gaan doen. Een prima werkje om de dag mee te beginnen. Daarna moet ik een aantal groepen Cattle bix voeren. De rest van de dag heb ik David nog geholpen met het repareren van een hek, heb ik water tonnen bij jonge boomjes met water gevuld en heb ik Ally vermaakt. Ik moest Ally ophalen van de busstop, deze is aan het eind van de oprit richting de farm best nog dichtbij. Ally zit op een lokale school met wel 25 leerlingen.

Donderdag 7 februari, rond 7.30 gestart met me dagelijke rondje farm(700ha). Dat ging allemaal prima tot ik er eenmaal zo goed als thuis achter kwam dat ik de honden was vergeten(de moeten ook meegenomen worden om te wat te laten rennen en fit te houden). Super dom natuurlijk maar gelukkig vond Jo-Ann het niet zo erg, pfiew. Toen ik de cattle bix ging voeren konden ze alsnog mee en was het probleem opgelost. Toen ik met de bix bezig was kwam ik David tegen en die vroeg of ik hem kon helpen met het verplaatsen van voerbakken. Dit was nog een heel karwei, rond 11u waren we terug voor de “morning tea”. Daar kreeg ik een lijstje van “Jobs to be done”, een hele lijst(ik ga me hier wel vermaken) maar wel handig om er een soort van overzichtje van te hebben. Na de tea heb ik met David nog wat hekken gerepareerd, dit ging me best goed af maja dat is natuurlijk ook wel logisch naar alle training bij Ivan en Linda van de afgelopen maand;). In de middag was Jo-Ann weer weg en had ze als klusje voor mij: rozen snoeien. Opzich geen probleem want dat heb ik thuis veel vaker gedaan en vond eerder dat mams er best veel had maar dat was echt niks vergeleken bij de tuin hiero(ze hebben echt een super grote tuin met o.a. super veel rozen). Ben er bijna 3 uur mee bezig geweest en ben nog lang niet klaar. Hierna nog wat tijd doorgebracht met Ally. Vandaag was Sandra jarig maar heb helaas geen cake van Linda om het te vieren, heb daarom maar een lekker avondmaal voor mezelf bereid: pannenkoeken;).

Vrijdag 8 februari, pechdag en swimmingcarnaval. Rond 7 uur gestart met het controleren van de waterbakken en het voeren van de bix. Vandaag was het alleen minder succesvol dan gisteren. Halverwege ging Spike(jonge kelpie) er vandoor(achter cattle aan) en moest ik hem hoogst persoonlijk ophalen aan de andere kan van een best wel heel erg groot weiland. Bij de sto-schuur aangekomen( staat een km van het huis en en is ook de plaats waar de bix is) was David daar en vroeg hij mij hekken te openen want hij ging wat cattle verderop voeren, dat ging gelukkig prima. Daarna moest ik de bix nog doen wat weer een stuk minder succesvol verliep. Toen ik een hek openede om een ander weiland in te gaan ontsnapte er een stiertje naar een andere weiland. Heb een vermoeiende poging gedaan om hem terug te krijgen bij zijn eigen groep cattle maar dat lukte helaas niet, balen! David uiteindelijk maar opgebeld, die vond het gelukkig niet heel erg. Volgende probleem, de quad wou niet meer starten! Gelukkig wist een een truckje van thuis hoe ik hem weer aan kon krijgen maar nog viel hij steeds uit en duurde het extra lang voordat ik klaar was met de klusjes en weer terug op de farm was. Eenmaal op de farm snel gedouched en omgekleed en richting het swinningcarnaval van Ally”s school en nog wat scholen uit de buurt. Hier was ik “vrijwilliger” en heb ik zo”n beetje de hele dag tijden geklokt van de kids. Toch nog een best zwaar werkje in de volle zon met 39 graden. Maar dit ging gelukkig goed tot de aller laatste race, toen deed me stopwatch ineens niet wat ik wou! Alle kids moesten dankzij mij weer het water uit en moesten opnieuw starten, schaam schaam. Kortom een echte “pechdag”.

Zondag 10 februari, heb ik vooral met Ally doorgebracht en me dagelijkse klusjes gedaan. In de ochtend ook nog me cottage schoongemaakt(niet alleen troep van mezelf maar ook van de vorige bewoners) want gisteren heeft Jo-Ann me verteld dat ik vanaf maandag een huisgenootje krijg die ook op de farm komt werken; Angie uit Argentinie. Ben erg benieuwd hoe ze zal zijn!

Maandag 11 februari, de hele ochtend gewerkt, rond de middag Angie ontmoet en in de middag zijn we direct samen aan het werk gezet. Ging prima, Angie is erg aardig en kan het goed met haar vinden. In de avond zijn we nog met Ally naar het lokale zwembad geweest om wat af te koelen en in de avond hebben we samen gekookt.

Woensdag 13 februari, Opa jarig! Vindt het erg jammer dat ik o.a. alle verjaardagen moet missen en kijk er ook echt wel naar uit om weer naar huis te gaan. Maar toch blijf ik hier nog wel even hoor, heb nog zo veel dingen die ik hier wil gaan doen! Maar goed nu eerst dus hard aan het werk om geld te verdien en hard werken doe ik zeker, vandaag weer een erg lange werkdag gehad. Hadden vanaf 07.30 tot 15.00 uur bijna nonstop met de cattle gewerkt en daarna moest is nog met Ally naar het zwembad. Rond een uurtje of 7 zat mijn werkdag er op, toen ik “thuis” kwam stonden daar heerlijke brownies klaar en zorgde Angie ook voor het avondeten. Super aardig van haar!

Donderdag 14 februari, helaas geen valentijn voor mij maar wel weer een lange werkdag(07.30 tot 18.30).

Inmiddels is het nu zaterdag 16 februari. Angie ligt op bed te slapen(die valt net zoals mij het werk hier nog best zwaar) en mag ik even haar laptop gebruiken. We hebben hier geen internet maar Angie heeft een internet stick die ik af en toe even mag gebruiken:). Het samenwerken en wonen met Angie gaat prima maar we zijn het er over eens dat we niet onder de ideale werkomstandigheden werken. Dat we lange dagen moet werken(afgelopen week 50 uur) en dat we hier niet veel voor betaald krijgen kunnen we beide nog wel mee leven. Maar beide vinden we de manier waarop vooral Jo-Ann met ons om gaat niet prettig. Ze lijkt niet helemaal eerlijk en ook zijn zij en David vaak gestresst tijdens het werken. Ook kibbelen ze samen nogal wat af en zijn ze beide baas waardoor er nogal eens onduidelijkheid is over wat we moeten doen. Maar goed ik zie het maar als een leerzaam proces en ben blij met het gezelschap van Angie. Als ik dit zo terug lees moet ik er eigenlijk ook wel om lachen. Want ach heb op dit moment best wel een mooi uitzicht, het zonnetje schijnt, verder geen verplichtingen en kan hier in princiepe ook weer weg wanneer ik wil(als ik wil kan ik nu met me backpack langs de highway gaan staan voor een volgend avondtuur;)). Vandaag is trouwens de eerste dag sinds ik hier werk dat ik vrij ben op me dagelijkse klusjes na. Vanochtend zijn we naar een soort van lokaal feest geweest in een dorpje verderop. Daar was een kermis, cattle-, schapen- en paardenwedstrijden etc. Het dorp Jugiong is trouwens nog kleiner dan Cassilis maar heeft wel 2 pubs, misschien dat we daar vanavond heen gaan. Voor de rest heb ik nog geen concrete plannen voor de komende tijd en zie ik wel wat op me pad komt. Ik denk er over om eind maart/begin april naar het Noorden te reizen, dan is het regenseizoen daar over en hoop ik wat geld gespaart te hebben.

Ik zie dat ook deze blog best weer lang is geworden, oeps. Maar goed ben erg benieuwd wat jullie er van vinden en hoor ik graag wat er bij jullie gebeurt in ons kikkerlandje. Nu ik trouwens voor zo”n lange tijd in het buitenland zit leer ik echt beseffen dat wij het nog zo slecht nog niet hebben in ons landje en ben ik erg blij met mijn leven daar!

Oja heb hier dus weinig tot geen internet maar gelukkig wel weer bereik. Daarnaast heb ik nu ook een postadres, dat is: Amanda Knol, Tiana Park, Jugiong 2726, Australia.


Xx Amanda