Futebol e Brasil,

Oi Familia e Amigos. Hehe eindelijk is het dan zover, ik kan weer over voetbal schrijven! Bij het schrijven van me vorige blog heb ik beloofd dat me volgende blog weer over voetbal zou gaan. Zeven weken later is het dan zo ver, ik ben zo goed als fit en heb alweer een aantal keer een training mogen verzorgen! Super leuke en leerzame ervaringen. Maar goed daarover later meer, eerst toch even een klein stukje over mijn gezondheid.

Na een dag onze ogen uit te hebben gekeken in de brazilaanse ziekenhuizen en van de ene verbasing in de andere te zijn gevallen, was de conclusie dus dat ik een longontsteking had. Balen maar goed met o.a. een antibiotica kuur zou dat snel weer over moeten zijn. Dat was het dus niet en zo zaten Shoudely en ik een week later weer de hele dag in het ziekenhuis. Dit keer een ander ziekenhuis, zag er een stuk beter uit als de andere ziekenhuizen maar was bij lange na nog niet te vergelijken met de ziekenhuizen in Nederland. Ook over deze dag zou ik weer een heel blog kunnen schrijven. Dit keer was niet Gabriel die voor reddende engels speelde maar was er Lorena, de vrouwelijke versie van Gabriel zeg maar. Zij had een tijdje in England gewoond, kon een beetje Engels en was super aardig. Hier in Brazilie werkt alles een beetje heel erg anders dan we in Europa gewend zijn, uiteindelijk heeft Lorena kunnen regelen dat ik behandeld werd. Tegen de avond was de conclusie dat er nog steeds een ontsteking zat en werd ik naar huis gestuurd met o.a. een sterke antibiotica kuur. De weken erna was ik erg slap, snel duizelig, had ik weinig energie, bleef er die pijn bij me ribben, kreeg ik een prik in me bil tegen de pijn bij me ribben(ja echt een prik in me bil, ik wordt er hier nog steeds regelmatig om uit gelachen), die prik hielp dus natuurlijk weer voor geen meter, kreeg ik allerlei andere medicijen en bracht ik wekelijks een bezoekje aan Dr. Milton(bekende Neuroloog hier in de omgeving en vader van een van de spelers hier). Gelukkig was ik de meeste dagen nog wel in staat even engelse les te geven, dan ging de dag wat sneller voorbij. Het waren niet de meest gelukkigste dagen in me leven maar ondanks dat heb ik totaal geen spijt dat ik hier heen ben gegaan. Het is een hardstikke mooie en leerzame ervaring die absoluut niet had willen missen. Het vervelendste vond ik het nog voor de mensen thuis die nogal ongerust waren.

Inmiddels is het zondag 16 november, als ik recht voor me kijk, kijk ik tegen een hele collectie medicijnen aan(ik zou zo waar een apotheek kunnen beginnen). Deze troep hoef ik gelukkig niet meer te slikken.Wanneer ik naar rechts kijk is het uitzicht een stuk beter en zo voel ik me ook. Een strak blauwe lucht, ik schat dat het een graad of 36 is. Op de achtergrond hoor ik het Wilhemus klinken, dus neem ik snel even een break van het schrijven van deze blog. Ja echt alle wedstrijden worden hier op televisie uitgezonden. Zo zat ik laatst nog Ajax-Dordrecht te kijken.

Mooi, Nederland dik gewonnen. Guus mag nog even blijven. Grappig, trouwens hoe Nederland hier op televisie wordt afgekort: hol. Veel jongens zijn hier gek van Arjen Robben, niet gek natuurlijk want ook vandaag speelde hij een super goede wedstrijd. Maar ze vinden ook dat hij de beste speler van het WK was, dat had ik niet gedacht. Neymar is hier echt een god, had gedacht dat ze voor hem zouden kiezen.

Tijdens de Engelse lessen heb ik de jongens o.a. de kaart van Europa geleerd en verteld waar alle grote club zich bevinden. Geen van de jongens wist waar Nederland lag, niet alleen Nederland trouwens geheel europa was voor hen een raadsel. Rusland, dat wisten de meesten nog wel te vinden, maja dat land is ook niet te missen.
Nee, de brazilianen zijn over het algemeen niet de meest inteligente mensen. Qua ontwikkelingen liggen ze hier soms nog verder achter dan ik had gedacht. Een tweede wereld land en in sommige gevallen denk ik ook een derde wereldland. Voor sommige mensen is het echt overleven en zijn naar mijn idee hierdoor erg individualistisch ingesteld. Ze leven echt per dag, denken niet over dingen na en denken al helemaal niet vooruit en/of mee. Natuurlijk zijn er in de grote steden ook veel mensen die wel erg welvarend leven. En ook hier op de academie zijn er wat uitzonderingen. Kortom het verschil in de bevolkingslagen is hier nog erg groot!

Oja ook iets typisch Braziliaans... Brazilianen zijn standaard te laat en nee niet een paar minuten.. eerder een half uur, uur. Bij ons team in Genemuiden werken we met een boete pot, betalen als je te laat komt, niet op tijd af meld dat soort dingen. Als je dat nou is hier zou instellen bij iedereen die te laat komt dan zou je binnen de kortste keren schat rijk zijn! Maar ja dan loop je weer tegen een ander probleem aan; vrijwel iedereen heeft hier standaard geld te kort.

Nee Brazilie is als Europeaan niet een makkelijk land om in te leven en al helemaal niet als je in een dorpje als Arapongas woont. Ondanks dat heb ik het hier wel super naar me zin! Nu ik weer zo goed als beter ben geniet ik echt weer van me tijd hier! Heb in de 1,5 week dat ik me nu wat fitter voel al een paar trainingen mogen geven en heb twee keer de jongste talentjes mogen coachen bij een wedstrijd. `Coach jij ze echt? Luisteren ze wel naar jou?`, was de reactie van me moeder toen ik haar dat enthousiast vertelde! Ja mam, ze luiteren echt naar mij. Ken de Braziliaanse voetbaltermen inmiddels aardig en kan ook de wedstrijd bespreking alleen af. Hoewel ik moet bekennnen dat gebaren natuurlijk ook veel duidelijk kunnen maken.

Ook het geven van de trainingen was super leuk om te doen, het is echt een genot om die talenten te zien voetballen en met hen te mogen werken. Vooral bij de jongste groep lopen er echt een paar hele grote talenten tussen. Ik heb me laten vertellen dat er in Brazilie echt super veel van deze grote talenten rond lopen! Wat me de afgelopen maanden wel duidelijk is geworden is dat Brazilie echt een voetbal land is, futebol staat hier echt letterlijk en figuurlijk op nummer één!
Het geven van de trainingen is trouwens voor mij ook erg leerzaam. Ron zijn visum is eindelijk rond en ook hij is hier nu al een maandje, is gezellig en kan echt veel van hem leren.

Naast dat ik de jongens die hier voetballen engelse les geef, geef ik ook een jongen prive les. Hij is een groot talent die op dit moment herstellende is van een knieblessure. Als hij goed hersteld van deze blessure zou hij het zomaar eens kunnen gaan maken in Europa. Leuk is dat de vele engelse lessen die ik hem inmiddels heb gegeven nu echt zijn vruchten beginnen af te werpen, hij weet zich echt al goed verstaanbaar te maken in het Engels. Deze week nog een talent volle voetballer die hier voor een weekje was een spoedcursus Engels gegeven. Ook hij heeft zich veel verbeterd, erg leuk om te zien!

Oja nog zoiets braziliaans.. naast dat ze hier gek zijn op futebol en rijst en bonen. Zijn ze hier ook gek op muziek en dansen. Als we bijvoorbeeld een uitwedstrijd hebben, gaan we met z'n allen in één grote bus richting de wedstrijd. De jongens nemen dan een tamboerijn mee in de bus en staan achter in de bus te dansen en zingen. Erg leuk om te zien! Ja er mag hier in de bus gewoon gedanst worden, doen ze niet zo moeilijk over...

Vorige week, weer zoiets bizars. We brachten `s ochtends even een bezoekje aan de school waar de meeste jongens van de jongste groep op zitten. Toevallig was het net pauze en konden we wat kletsen met de jongens daar. Vervolgens ging de bel, normaal gaan alle leerlingen dan naar het lokaal. Hier niet, hier moeten ze eerst door de leraren bijna letterlijk de klas in worden gesleept. Maar goed eenmaal daar wordt er niet direct met de les begonnen. Nee, er wordt eerst een muziekje van zo`n 10 minuten afgespeeld om de leerlingen rustig te krijgen. `1,2,3,4, relax, adem in, 1,2,3,4, adem uit, 1,2,3,4` zoiets en dat dan 10 minuten lang met een rustig muziekje er onder. Als het nou hielp, had ik het een beetje kunnen begrijpen. Maar nee, na deze `calmeer sessie` kwam er weer net zoveel kabaal uit de klas lokalen als daar voor.

Nog twee weken en dan vlieg ik alweer terug naar good cold Holland. Nog even genieten dus van me tijd hier. Hebben voor de komende week nog een aantal leuke dingen op de planning staan en komend weekend gaan Shoudely en ik naar Foz de Iguazu, hier bevinden zich een aantal heel indrukwekkende watervallen heb ik me laten vertellen. Tevens is dit het drie landenpunt met Argentinie en Paraguay.

Deze laatste twee weken ga ik me hier dus zeker nog wel goed vermaken! Gisteren heb ik het zelfs al voor elkaar gekregen om vijf rondjes rond het zwembad te rennen(weddenschap verloren), ja het gaat weer de goed kant op met mij. Oke ik moet bekennen dit zwembad is niet groot maar toch het is weer een stap in de goede richting!

Liefs,
Amanda