Een nieuw land en nieuwe avondturen, Nieuw Zeeland

Hallo vriendjes en vriendinnetjes,

Tja waar begin je met het schrijven van een blog als je beseft dat het alweer 5 maanden is geleden dat je de laatste hebt geschreven. Euh bij het begin? Nou, me vorige blog eindigde bij Angie in Australie. Het eerste wat ik jullie kan verklappen, surprise surprise, ik zit niet meer in Australie maar al zo’n 5 maanden in Nieuw Zeeland. Wat ik daar al die tijd heb gedaan? Surprise Surprise, het leven van een backpacker geleid.
Het leven van een backpacker, het leven van een backpacker is zo gemakkelijk nog niet. Het lijkt zo mooi elke dag kunnen gaan en staan waar je wil, geen verplichtingen etc. etc. Maar het is zwaarder dan je denkt, elke dag weer de keuze moeten maken wat voor route je gaat rijden; ‘rijden we langs dat mooie blauwe meer of zullen we toch die route langs de zee nemen?’ en keuzes maken als; ‘Waar zullen we vanavond gaan slapen? Als we deze camping kiezen kunnen we de zonsondergang nog zien’, ‘Zullen we ons buiten installeren in onze slaapzakken om vanacht de melkweg te kunnen zien?’, ‘Gaan we walvissen kijken of zullen we toch tussen 300 wilde dolfijnen gaan zwemmen?’, ‘Zullen we naar de hotpools gaan of gaan zeilen, of gewoon allebei?’, ‘ Zullen we bij dit koffie tentje wat gaan drinken of zullen we nog een stukje verder rijden en kijken of er 1 is met uitzicht over de bergen?’.

Jaja, grote keuzes waar ik de afgelopen tijd mee had te dealen en dan heb ik het nog helemaal niet gehad over de onverwachte situaties waar je soms in terecht komt.

Als enige casual gekleed zijn op een super high fashion paardenrace, zie je het voor je; honderden vrouwen in de mooiste cocktailjurkjes en hoeden en daar tussen Amanda in spijker broek en t-shirt en daarop een hoofd wat in twee dagen tijd niet meer dan 4 uur slaap heeft gehad. Een hele dag in een jetboot zitten voor een markteting campagne. Uit eten worden genomen door mensen die je amper kent. Slapen op een kampeerplaast bij het leger des heils omdat er een cycloon over het land raast. Aangeboden krijgen om mee te gaan op vakantie met vrienden van vrienden. Uren omrijden omdat de weg is weggespoeld. Naar de start van de Volvo Ocean Race kijken op het Vip deck. Oud en nieuwe vieren met een Deen, Noor, Urugayaanse en twee kiwi’s maar zonder vuurwerk omdat het te warm en droog is. Door de bergen achter een stier aan rennen omdat hij boven op de berg bedenkt dat hij terug gaat naar zijn oude stekkie en ik het vertik om op te geven(mijn taak was 2 stieren van de ene naar de andere kant te bregen, wat een wandeling van een paar uur was). Stoer vertellen dat je al meer dan 1,5 jaar al aan de linker kant van de weg rijdt (en dus al veel ervaring hebt) en een paar u later plots onbewust aan de rechter kant rijd en je reis maatje een hartaanval bezorgt. Je angst overwinnen om een kip op te pakken en toe te kijken hoe een schaap wordt geslacht en de volgende dag toekijken bij een filmcrew die een reclame spotje komt filmen.

Man, man dat vergt wat aanpassings- en relativiseringsvermogen, humor en creativiteit.
En dan ook nog het medelijden dat je elke dag voelt als je vrienden en familie vertrellen hoe koud het wel niet is in Nederland, ja dat is werkelijk hard verscheurend.

Natuurlijk is het bovenstaande allemaal sarcastisch bedoeld en is het vrijwel elke dag genieten. Heb de afgelopen maanden al heel wat dromen mogen laten uitkomen, veel geleerd en veel veel mensen ontmoet die allemaal weer hun eigen verhaal hebben. Super interesant vindt ik dat.

De roadtrip met Paula bijvoorbeeld, was in 1 woord geweldig. We hebben ontzettend veel lol gehad en veel mooie dingen mogen bleven en zien. Zwemmen met dolfijnen, voor het eerst vliegen in een helicopter, op een gletsjer lopen, de melkweg bewonderen vanuit een zwembad, cage diving met de great white shark(grote witte haai in het Nederlands, maar vindt de Engelse vertaling stoerder klinken). Natuurlijk hebben we ook mindere momenten gehad, bedoel boven op de berg in de regen naast je rokende auto staan en je realiseren dat je echt 0 verstand van auto’s hebt is niet het meest gelukzalige gevoel. Maar goed, dat is ook allemaal goed gekomen, we kunnen nu bij thuiskomst solliciteren naar een baan als automonteur en ik heb die dag een Belg ontmoet waar ik later nog weer een leuke trips mee heb gemaakt.

Helaas komt aan alle leuke dingen een eind en ging Paula eind februari weer terug naar NL. Ik was echter nog niet klaar om naar huis te gaan en heb me avondtuur verder alleen voort gezet.

Me verjaardag, het klinkt misschien vreemd maar dat was voor mij toch wel de minst leuke dag voor mij van de afgelopen 7 maanden. Man wat voelde ik me die dag eenzaam. De berichtjes die je van familie en vrienden krijgt zijn lief maar door een reken foutje van mezelf (was vergeten dat februari maar 28 dagen had) was ik die dag alleen. Niet dat ik veel om me verjaardag geef maar ik kan je vertellen dat het alleen door brengen van je verjaardag best eenzaam voelt. Maar goed dat is ook weer een ervaring en het maakte dat wat ik de volgende dag meemaakte weer extra bijzonder.
Ik verbleef die volgende dag bij een familie die ik had ontmoet tijdens het Juventus voetbalkamp waar ik heb gewerkt. Ze wisten dat ik de dag ervoor jarig was geweest en hadden een heel verjaardagsfeest voor me georganiseerd, heel bijzonder was dat voor mij.
Een mooi voorbeeld van hoe vriendelijk en gastvrij de mensen hier kunnen zijn. Als je iemand kent ben je ook direct welkom bij de rest van zijn/haar hele sociale kring. ‘Oh ga je daar heen, daar ken ik die en die. Ik zal je de contact gegevens geven dan kun je daar wel blijven slapen’ .
Auto rijden kunnen ze trouwens echt niet, ja ik weet het mam, broertjes etc. Ik rij zelf niet heel snel maar echt de kiwi’s geven zelfs toe dat ze echt niet auto kunnen rijden. Man, man wat zijn de mensen ongeduldig in het verkeer. Maar goed ik maak er het beste van en als ik met me auto een berg op rij, wat die auto nou eenmaal niet heel snel kan, maak ik er een challenge van om zo veel mogelijk auto’s in me ‘optocht’ te krijgen. Me record ligt ergens in de 20 volgensmij.

Na de roadtrip met Paula heb ik nog een roadtrip gemaakt maar deze keer over het Noorder eiland. Dit samen met Ellen(uit NL) en Lara (uit Duitsland). ‘Hoe ik de meiden heb leren kennen’ wordt me vaak gevraagd. Er zijn allerlei backpackers groepen op social media waar je lid van kan worden, op 1 van deze media heb ik een kort berichtje geplaatst met me reisplannen en gevraagd of mensen met me mee willen. Hier kreeg ik allerlei reacties op, ja ook van vage oude mannen. En ja, die negeer ik natuurlijk. Het is altijd een risico hoe zoiets uitpakt maar in dit geval heeft het heel goed uitgepakt. Heb een super leuke tijd met deze meiden gehad. We hebben o.a. de Tongariro crossing gelopen (1 van NZ mooiste hikes), gerelaxt in natuurlijke hot pools, blow howls gezien, geleerd over de Maori cultuur, zeil trip gemaakt, op de mooiste stranden gelegen en vooral heel erg genoten van alle mooie natuur om ons heen. Dat is toch wel waar NZ bekend om staat.

Natuurlijk heb ik niet alleen NZ rond gescheurd in me gekochte Toyota Caldina uit 1993 maar heb ik ook me handen uit de mouwen gestoken. Vanaf de dag dat ik hier ben aangekomen (of nouja dag 3, dag 1 was op de paarden race en dag 2 in de jetboat) tot half januari ben ik zo’n beetje elke dag aan het werk geweest. Of nouja werk, werken op een van de meest vooruitstrevende boerderijen(Stonyhurs) van Nieuw Zeeland en werken op een voetbalkamp van Juventus kun je eigenlijk geen werk noemen. Dat was voor mij elke dag genieten.

Stonyhurst is een boerderij van 2950 hectare gelegen aan de zee zo’n 2,5 uur boven Christchurch en eigendom van de Douglas Clifford familie. Ik ben hier via via terecht gekomen, ze hebben me van het vliegveld opgehaald en wilden me niet meer laten gaan. Het liefste hadden ze dat ik er een heel jaar zou blijven maar ik vond 2 maanden wel genoeg. Het was in de eerste instantie de bedoeling dat ik alleen wat onbetaalde werk zou doen in ruil voor eten en accomodatie maar al snel boden ze me betaald werk aan.
Het betaalde werk was vooral werk met de dieren, schapen(70%), vlees koeien(25%) en herten(5%). Ja ze hebben hier herten, de geweien leveren heel veel geld op. Deze worden verkocht aan Azie en daar gebruikt voor medicijnen. Het werken met de dieren (bijvoorbeeld schapen drijven met de honden) vond ik het aller leukste om te doen maar natuurlijk waren er ook minder leuke klusjes. Zo heb ik uren en uren walnoten en macademia’s zitten kraken, onkruid gewied, zwembad schoon gemaakt, puin geruimd, eieren schoon gemaakt, grote stukken vlees in kleine stukjes gehakt etc etc.
Het meest speciale aan de boerderij is de locatie (direct aan zee, inclusief zeehonden op het strand en haaien in het water) en de geschiedenis. Het bedrijf is nog steeds in handen van de eerste settelers(inmiddels 6e generatie) en in een van de oude huizen op de boerderij is bijvoorbeeld het zeil van de boot waar mee de eerste settelers hier aan wal zijn gekomen verwerkt. Heel speciaal.
Ik kan nog nog wel 3 pagina’s uitweiden aan allerlei verhalen over de boerderij maar voor nu laat ik het hier bij. Mocht je graag meer over het bedrijf willen lezen dan heb ik hieronder een paar links toegevoegd naar artikelen over het bedrijf.
De artikelen gaan o.a. over de geschiedenis van het bedrijf , de prijzen die ze de afgelopen jaren hebben gewonnen, de technologische ontwikkeling en natuurlijk allerlei mooie foto’s.

Geschiedenis: http://www.silverfernfarms.com/what-were-made-of/meet-our-farmers/the-douglas-cliffords
Prijzen: https://www.stuff.co.nz/business/farming/91492468/environment-award-winners-build-on-work-of-forbears
Prijzen: https://www.stuff.co.nz/the-press/news/north-canterbury/91870174/awardwinning-farm-opens-its-doors-to-the-public
Technologie: https://farmersweekly.co.nz/section/sheep-2/view/pioneers-still-ahead-of-game
Video kerstdinner: https://www.mindfood.com/video/merry-christmas-from-mindfood-and-the-douglas-clifford-family/

Bij deze familie heb ik ook mijn Kerts doorgebracht(qua planning had ik het deze keer wel goed met de data), als je wil zien wat ik heb gegeten moet je even naar het bovenstaande filmpje kijken(laatste link). Dit is een filmpje van vorig jaar, dit jaar was het echt mega warm en hebben we de middag aan het zwembad doorgebracht. Heb een heel bijzondere tijd gehad bij deze familie en ben echt in het bedrijf en in de familie opgenomen. Op het bedrijf zelf staan 9 huizen, in 5 daarvan woont personeel. Het is eigenlijk een soort van klein dorpje waar je in woont.

Het werken op het voetbalcamp van Juventus was super interessant voor mij, heb nog niet eerder met italiaanse coaches samen gewerkt en voor mij was het erg interessant om te leren over de manier waarop zij training geven en hoe het camp is opgezet. De club waar het camp was heeft me ook nog een baan aangeboden maar daar ben ik uiteindelijk niet op in gegaan.
De mensen hier zijn super vriendelijk en gastvrij maar heb de afgelopen maanden ook geleerd dat wanneer de mensen hier je iets toezeggen of aanbieden iets voor je doen, dat niet betekend dat ze dat ook daadwerkelijk doen. Het aanbod wat ze voor me hadden werd maar niet contcreet en dat was voor mij een teken om door te gaan.

En dan nog jullie favouriete onderwerp, mijn liefes leven. Tsja ik was nog geen 5 uur op Nieuw Zeelandse bodem en de eerste man werd me al aangeboden. De aanbieder in kwestie had een backpacker voor hem werken uit Frankrijk en dat zou de perfecte man voor mij zijn. Natuurlijk, 2 backpackers uit Europa, dat is meant to be. Heel logische gedachte gang. Er werd me hier ook sterk geadviseerd een Nieuw Zeelands boer te trouwen (of zelfs te daten blijkt al voldoende te zijn), dat blijkt namelijk de snelste weg ze zijn naar een financieel zorgeloos bestaan. Als je namelijk kunt aantonen dat je voor een bepaalde tijd met zo’n jongen bent samen geweest heb je recht op een groot deel van zijn bezittingen.
Ben daarom direct op jacht gegaan en inmiddels al 4 maanden aan het daten met een Nieuw Zeelandse boer, we hebben het super gezellig samen en ik ben nog nooit zo gelukkig geweest.
Nee grapje natuurlijk, mijn liefdesleven stelt op het moment niet zoveel voor maar erg gelukkig ben ik wel.

Na de roadtrip met de meiden over het Noorder eiland heb ik in Auckland vrijwilligerswerk gedaan bij de Volvo Ocean race, een super gave ervaring. Dit was zo’n maand geleden, de afgelopen maand heb ik in Auckland en omgeving doorgebracht. Ik heb hier een aantal voetbalprojectjes lopen (komend weekend ga ik bijvoorbeeld werken op een voetbalkamp van Real Madrid) en daarnaast maak ik tripjes met de vrienden die ik heb gemaakt. Zo maak ik surf en snorkel tripjes met Dieuwke(Nederlandse waar ik een aantal jaar geleden in Thailand vrijwilligers werk mee heb gedaan en die nu toevallig ook in Auckland zit, ja de wereld is klein), ben ik met Robin(de fietsende Belg waar ik het eerder over had) o.a. Glowworms wezen spotten (nouja eigenlijk zijn het lichtgevende larven, maar ze vinden wormen hier beter klinken dus hebben ze er ‘Glowworms’ van gemaakt), naar hot-en mudpools geweest en Hobbiton bezocht. Heeft Tyler (een Canadees die hier tijdelijk woont) me als ‘local’ veel mooie plekken in Auckland laten zien en hebben we een criket wedstijd bezocht. Ik kan nu echt officieel zeggen dat criket niet mijn sport is, man man wat is dat saai. Zo saai zelfs dat 1 van de criket spelers zelfs tijdens de wedstrijd tijd had om handtekenen uit te delen. Rugby daar en tegen vindt ik wel erg leuk om te zien, ben al naar een aantal wedstijden geweest en begin het spelletje een beetje te snappen.

Oja en wat ik ook nog even kwijt wil. Veel mensen zijn bang voor alle ‘ gevaarlijke’ beesten in Australie. Nou ik kan jullie vertellen, in Nieuw Zeeland is het veeeel heftiger. Heb meer dan een jaar in Australie doorgebracht en ben nooit ergens door gebeten. Hier in Nieuw Zeeland daar en tegen... hebben bedbugs me in een hostel te grazen genomen, ben ik weet ik niet hoe vaak gebetendoor ‘sandflies’(man,man, dat jeukt!!),heb ik ringworm gekregen toen ik op een stradje lag(klinkt viezer dan het is, een beestje wat je bijt en daardoor allemaal grote ronde ringen op je lichaam krijgt), waren me knie en voet ontstoken toen ik was gevalllen tijdens een hike (ja ik weet het, ik ben niet de handigste en slippers dragen tijdens een hike is ook niet heel verstandig) en het toppunt was vorige week toen een bij het nodig vondt om me in me wang te prikken. Gevolg was dat ik eruit zag als een hamster met een mega wangzak en me het hele weekend in het hostel heb verstopt.

Dan ben je blij dat je, je weer buiten kan vertonen en dan wordt je midden in de nacht wakker gemaakt door je kamer genootje, die je verteld dat een politie auto op je auto is ingereden en of je even mee naar buiten wil komen. De politie op je auto is ingereden? Ja echt waar me auto is naar de malle moeren. De politie was in een achtervolging welke is geindigd in mijn auto en die van een andere backpacker.

Op het moment ben ik me dus aan het verdiepen in rechtsysteem hier. Maar ook ben ik met leukere dingen bezig en dat is het plannen van me volgende avondtuur waar ik echt ontzettend veel zin in heb. Hierover later meer.

Liefs,
Amanda